Είναι η ενσαρκωμένη Αγάπη που ήρθε να σώσει τον άνθρωπο από τον αιώνιο θάνατο της κολάσεως.

Το γεγονός της Γέννησης του Χριστού συνέβη στο ξημέρωμα, μέσα στο σκοτάδι, ακριβώς επειδή ο κόσμος ζούσε στο πνευματικό σκοτάδι. Μετά όμως ακολουθεί η ανατολή του ηλίου, η οποία φέρνει το φως. Έτσι, μετά τη γέννησή Του, ακολουθεί το πνευματικό φως.

Το πάναγνο σκεύος της ενσαρκώσεώς Του είναι η Παναγία.

Καταδέχθηκε ο Χριστός να ενσαρκωθεί, να ταπεινωθεί δηλαδή, φορώντας σάρκα, με τη διαφορά όμως ότι είναι αναμάρτητος. Και έτσι, αναμάρτητος Ών, θα υποστεί τον θάνατο και θα αναστηθεί για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Η Υπεραγία Θεοτόκος γεννά τον Χριστό, χωρίς ωδίνες, επειδή είναι υπερφυσική η σύλληψη του Υιού της, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που καταλύει τον νόμο της φύσεως.

Η πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως από τον Θεό και η ένωσή της με τη θεϊκή φύση στο πρόσωπο του θεανθρώπου Ιησού Χριστού δίνει στον Χριστιανό, τον αγωνιζόμενο πιστό Χριστιανό, με την τήρηση των Ευαγγελικών εντολών και την εργασία των αρετών, την δυνατότητα να τελειοποιήσει και να καθαγιάσει την ύπαρξη και τη ζωή του, να ομοιωθεί με τον Θεό, να θεωθεί κατά Χάριν. Αρκεί να κάνει σωστή και λογική χρήση του πολύτιμου δώρου της ελευθερίας με το οποίο τον προίκισε ο Δημιουργός.

Από τη στιγμή της σαρκώσεως του Θεού η ανθρώπινη φύση «μπολιάστηκε» με την θεϊκή. Έτσι, μετά το Άγιο Βάπτισμα, το οποίο σβήνει το προπατορικό αμάρτημα με το οποίο ερχόμαστε στον κόσμο, κληρονομιά του Αδάμ και της Εύας για την παρακοή τους, ο άνθρωπος φέρει μέσα του το πυρ της Αγίας Τριάδος.

Το μυστήριο του Χρίσματος του δίνει τα όπλα να πολεμά τον πραγματικό του εχθρό, τον Διάβολο. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι κάθε αγωνιζόμενος πιστός δεν είναι μόνος μέσα στην αθλιότητα και φθορά αυτού του κόσμου. Έχει πλέον τη δυνατότητα, μετά την Ανάσταση του Κυρίου, να μεταμορφώσει την αθλιότητα σε αγιότητα, την λάσπη σε φως και καθαρότητα, τον πόνο σε χαρά, τον πόλεμο σε ειρήνη, με την βοήθεια των μυστηρίων της εκκλησίας.

Πιο συγκεκριμένα, όλα αυτά μπορούν εν δυνάμει να συμβούν με το μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως και έπειτα με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Κεκαθαρμένοι κοινωνούμε το Σώμα και Αίμα Κυρίου, ενωνόμαστε με τον Θεό και οδηγούμαστε μυστικά και αβίαστα στη θέωση, στον πραγματικό προορισμό μας.

Ας μην ξεχνούμε τους Μάγους που, αφού προσκύνησαν τον Χριστό, επέστρεψαν από άλλο δρόμο στην πατρίδα τους. Έτσι κάθε πιστός που γνωρίζει τον Χριστό βιωματικά, αλλάζει πορεία ζωής, αλλάζει νοοτροπία, διορθώνει εφ' όρου ζωής τα σφάλματα της καθημερινότητάς του, αποκαθιστά τη σχέση του με τον Θεό, με τους συνανθρώπους του και με τον ίδιο του τον εαυτό.

Είθε «Ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακληθείς» να βρει χώρο να κατοικήσει στην καρδιά μας.