Κλήθηκαν γονείς και παιδιά να απαντήσουν σε σχετικές ερωτήσεις και τα αποτελέσματα των απαντήσεων ύστερα από προσεκτική ανάλυση είναι τα ακόλουθα:

Σε ένα δείγμα 169 μαθητών εκ των οποίων τα 82 ήταν αγόρια και τα 87 κορίτσια διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά είτε διαβάζουν παραμύθια τα ίδια είτε ακούνε παραμύθια από τους γονείς τους.

Ο προτιμότερος τρόπος προσέγγισης του παραμυθιού ή της ιστορίας είναι η ανάγνωση, ενώ ακολουθούν με μικρή διαφορά η αφήγηση και η δραματοποίηση. Ένα αμελητέο ποσοστό ,ωστόσο, προτιμάει τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή ή tablet.

Σε ότι αφορά στα παραμύθια ή στις ιστορίες που προτιμούν τα παιδιά να ακούνε, τα παραμύθια του Αισώπου κατέχουν την κυρίαρχη θέση. Με ποσοστό 40% ακολουθούν κλασσικά παραμύθια όπως «Τα τρία γουρουνάκια» και «Τα 7 κατσικάκια και ο κακός λύκος», ενώ δεν είναι λίγα τα παιδιά που διαλέγουν ιστορίες από τη Σύγχρονη Λογοτεχνία. Σε μικρότερα ποσοστά επιλέγονται κείμενα από την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, ιστορίες που επινοούν οι ίδιοι οι γονείς ή προσωπικά βιώματα είτε δικά τους είτε ατόμων του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος τους. Τέλος , ελάχιστο ποσοστό προτιμάει άλλου είδους ιστορίες όπως αφηγήσεις από βίους Αγίων και ξένη παιδική λογοτεχνία.

Στο σημείο πάντως που συμφωνούν κατά γενική ομολογία σχεδόν όλα τα παιδιά είναι στο τέλος που θα ήθελαν να έχει η ιστορία που διαβάζουν ή ακούν. Δημοφιλέστερη απάντηση ήταν ένα ευτυχισμένο ή χαρούμενο τέλος.

Το ίδιο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ανάλυση των αποτελεσμάτων των ερωτηματολογίων που απαντήθηκαν από τους γονείς των μαθητών του σχολείου μας. Το δείγμα που είχαμε στη διάθεσή μας αφορούσε 148 γονείς που ανταποκρίθηκαν εκ των οποίων οι 20 ήταν άντρες και οι 128 ήταν γυναίκες. Αξίζει να σημειωθεί το επίπεδο ακαδημαϊκής κατάρτισης των γονιών. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι απόφοιτοι της βασικής σχολικής εκπαίδευσης, ακολουθούν με μικρή διαφορά απόφοιτοι Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Τμημάτων και Ιδιωτικών Σχολών ενώ το μικρότερο ποσοστό με διαφορά είναι απόφοιτοι Ανώτατων Εκπαιδευτικών Τμημάτων.

Το ενθαρρυντικό στοιχείο ωστόσο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών διαβάζουν στα παιδιά τους παραμύθια ή αφηγούνται ιστορίες κυρίως στις μικρότερες ηλικίες καθώς, τα μεγαλύτερα παιδιά είναι σε θέση να διαβάζουν μόνα τους, εάν το επιθυμούν. Μικρός δε αριθμός εξ αυτών, δραματοποιούν τις ιστορίες στα παιδιά τους και ελάχιστοι (κυρίως οι απόφοιτοι ΑΕΙ) καταφεύγουν στις νέες τεχνολογίες (tablet, PC) για το σκοπό αυτό.!!!

Εκτός από δυο περιπτώσεις γονιών που θεωρούν ότι είναι περιττό να διαβάσουν ή να αφηγηθούν ιστορίες στα παιδιά διότι πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτε σημαντικό να τους προσφέρουν όλοι οι υπόλοιποι βρίσκουν ότι η ενασχόληση αυτή συμβάλει ουσιαστικά στη κοινωνικοποίηση, την ψυχική ισορροπία, την ψυχαγωγία, την ηρεμία και ξεκούραση των παιδιών τους. Κατά τη γνώμη τους μέσα από την ανάγνωση ή την αφήγηση ιστοριών διεγείρεται η φαντασία των παιδιών αναπτύσσεται η κριτική ικανότητά τους ενισχύεται η σχέση των ατόμων μέσα στην οικογένεια και αποτελούν μια εξαιρετική ευκαιρία να περάσουν στα παιδιά τους μηνύματα και ηθικά διδάγματα που θα διαμορφώσουν το χαρακτήρα των παιδιών. Για το λόγο αυτό δίνεται περισσότερο έμφαση στα ηθικά στοιχεία, στην ταυτότητα των ηρώων και στη μαγεία μιας ιστορίας χωρίς να αγνοούνται βέβαια, το μυστήριο που ενδεχομένως να κρύβεται σε μια ιστορία , τα ιστορικά δεδομένα και η παράδοση.!!!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Διαμορφώνοντας μια γενική εικόνα από τα αποτελέσματα και των δύο ερωτηματολογίων, τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς στην πλειοψηφία τους καταφεύγουν είτε στην ανάγνωση είτε στην αφήγηση ιστοριών ή παραμυθιών σε όλες τις ηλικίες στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, θεωρώντας ότι είναι ένας από τους τρόπους που θα μπορούσαν να προσεγγίσουν θέματα που άπτονται της καθημερινής ζωής να μάθουν, να αναλύσουν, να προβληματιστούν και να διδαχθούν από αυτά.