Αυτή τη φορά η πανέμορφη και ιστορική πόλη της Braga αποτέλεσε προορισμό, τόπο συνάντησης και συνεργασίας για συνεργαζόμενα σχολεία από την Πορτογαλία, την Πολωνία, την Τουρκία, τη Ρουμανία, την Τσεχία, τη Λετονία, την Ισπανία και την Ελλάδα. Από ελληνικής πλευράς συμμετείχε το 12ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης, το οποίο εκπροσώπησαν ο διευθυντής του κ. Φελεκίδης Γιώργος, η συντονίστρια του προγράμματος κ. Τσιούτσιου Μαριάνα και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας κ.κ. Γαλανόπουλος Κωνσταντίνος και Μπουρσανίδης Αντώνιος. Η αναχώρηση από την Κατερίνη έγινε την Κυριακή 21 Μαΐου το πρωί. Μετά τη μετάβαση στο αεροδρόμιο της Μακεδονίας και τρεις διαδοχικές πτήσεις (Αθήνα – Ζυρίχη – Πόρτο) το μεσημέρι φτάσαμε στον προορισμό μας, την Πορτογαλία. Στο αεροδρόμιο του Πόρτο μας υποδέχτηκαν οι οικοδεσπότες Πορτογάλοι εκπαιδευτικοί και με τα Ι.Χ. αυτοκίνητα τους μας μετέφεραν στη Braga.

Η Μπράγκα (Braga), είναι πόλη στη βορειοδυτική Πορτογαλία. Είναι η πρωτεύουσα της περιοχής της Μπράγκα και μια από τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Η Μπράγκα, με πληθυσμό 175.063 στην αστική περιοχή το 2011, παράλληλα με την Κοΐμπρα, είναι η τρίτη σημαντικότερη πόλη της Πορτογαλίας έξω από τις μητροπολιτικές περιοχές της Λισαβώνας και του Πόρτο. Συμπεριλαμβανομένων των αγροτικών κοινοτήτων, ο δήμος έχει συνολικά 62 κοινότητες και 181.819 κατοίκους (2011). Η Μπράγκα είναι επίσης το κέντρο της μεγαλύτερης μητροπολιτικής περιοχής του Μίνιο (Minho) με πληθυσμό 826.833. Κάτω από την κυριαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ως Μπρακάρα Αουγκούστα, ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας Gallaecia. Στην πόλη της Μπράγκα εδρεύει η ποδοσφαιρική ομάδα της Σ.Κ. Μπράγκα (S.C.Braga). Μία - μία προσέρχονταν οι εκπαιδευτικές αποστολές των άλλων χωρών και το βράδυ ακολούθησε μία χαλαρή συγκέντρωση – γεύμα που ήταν ταυτόχρονα μια προθέρμανση για τη συνεργασία που θα ακολουθούσε.

Τη δεύτερη ημέρα του προγράμματος (1η των εργασιών), επισκεφτήκαμε μια σειρά σχολείων στη Braga τα οποία αποτελούσαν ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα σχολικών μονάδων. Συγκεκριμένα επισκεφτήκαμε νηπιαγωγεία, δημοτικά και γυμνάσιο τα οποία δεν βρισκόταν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, αλλά ανήκαν χωροταξικά στον ίδιο τομέα. Όλες τις σχολικές αυτές μονάδες διεύθυνε ένας διευθυντής-manager ενώ σε κάθε σχολείο υπήρχε o διευθυντής του, ο οποίος εκπροσωπούσε και συντόνιζε τη συγκεκριμένη μονάδα.

Τα διδακτήρια κτηριακά ήταν διαφορετικά μεταξύ τους καθόσον κάποια εξ αυτών ήσαν παλιά και παραδοσιακά και κάποια άλλα μοντέρνα και σύγχρονα. Σε κάθε περίπτωση ήταν φροντισμένα και στελεχωμένα εκτός από εκπαιδευτικούς και με ποικίλο βοηθητικό προσωπικό (φύλακες, μαγείρους, τραπεζοκόμους, βοηθούς παιδαγωγούς...). Οι χώροι που διατίθενται για να στηρίξουν την όλη διδακτική διαδικασία ήταν ευρύχωροι και εντυπωσιακοί. Μεγάλα γυμναστήρια, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με πτυσσόμενες κερκίδες, κουζίνες για να σιτίζονται οι μαθητές, σύγχρονα εργαστήρια πληροφορικής, καταπληκτικές & μοντέρνες βιβλιοθήκες, ελεγχόμενη κεντρική είσοδο στο σχολικό χώρο δημιουργούσαν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να προσφέρουν απρόσκοπτα το επιστημονικό τους έργο! Είναι αξιοσημείωτο ότι υπήρχε και εξοπλισμένο αμφιθέατρο όπου οι εκπαιδευτικοί πραγματοποιούσαν τις επιμορφώσεις τους πολύ συχνά, καθόσον υπάρχει τακτή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και τα σεμινάρια με τις κάθε είδους επιμορφώσεις πιστοποιούσαν την επιστημονική τους κατάρτιση στα πλαίσια της Δια Βίου Εκπαίδευσης!

Σε κάθε διδακτήριο που επισκεπτόμασταν, εκπαιδευτικοί και μαθητές του μας καλωσόριζαν με εκδηλώσεις και μας ξεναγούσαν σε αυτό ώστε να μπορέσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Εμείς με τη σειρά μας χαρίζαμε στα παιδιά μικρά δωράκια τα οποία παρέπεμπαν σε Ελλάδα...

Το απόγευμα, οι αποστολές πραγματοποίησαν την πρώτη τους εκπαιδευτική συνάντηση κάνοντας μια πρώτη αποτίμηση του όλου προγράμματος. Παρόμοιες εκπαιδευτικές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν και τις επόμενες ημέρες γιατί έκλεινε ο κύκλος του προγράμματος και θα έπρεπε κάθε χώρα να ολοκληρώσει τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις της προς το δικό τους Ι.Κ.Υ.

Την Τρίτη ημέρα του προγράμματος επισκεφτήκαμε το Πόρτο όπου και ξεναγηθήκαμε. Το Πόρτο (αναφερόμενο και Οπόρτο) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας, μετά την πρωτεύουσα Λισσαβώνα. Τοποθετημένη κατά μήκος των εκβολών του ποταμού Ντούρο (Douro), στα βόρεια της χώρας, είναι ένα από τα παλαιότερα Ευρωπαϊκά κέντρα και έχει ενταχθεί στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1996.

Το κρασί Βίνιο ντο Πόρτο (Vinho do Porto, κρασί του Πόρτο) οφείλει το όνομά του στην πόλη του Πόρτο. Είναι μια από τις βιομηχανοποιημένες περιοχές στην Πορτογαλία. Η ιστορία του Πόρτο εκκινεί από τον 4ο αιώνα, στην ρωμαϊκή κατοχή της Ιβηρικής χερσονήσου. Από τον καιρό εκείνο έχει γίνει πολύ σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Το Πόρτο κατακτήθηκε από τους Μαυριτανούς κατά την εισβολή τους στην Ιβηρική το 711 μ.Χ. Το 868 η κυριαρχία της πόλης πέρασε στον χριστιανό πολέμαρχο Vímara Peres, ο οποίος ίδρυσε την πρώτη κομητεία της Πορτογαλίας.

Η εισβολή των Ναπολεόντειων στρατευμάτων στην Πορτογαλία έφερε πόλεμο και στο Πόρτο. Στις 29 Μαρτίου του 1809, ενώ οι κάτοικοι της πόλης προσπάθησαν να διασχίσουν τον ποταμό για να ξεφύγουν, η γέφυρα Ponte das Barcas, μια γέφυρα πακτώνων, κατέρρευσε.

Τον Αύγουστο του 1820 το Πόρτο επαναστάτησε ενάντια στην Αγγλική παρουσία, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εμφύλιος ανάμεσα σε αυτούς που υποστήριζαν τον συνταγματισμό και σε αυτούς που υποστήριζαν την απολυταρχία. Τελικά δόθηκε το 1822 φιλελεύθερο σύνταγμα με τη σύνοδο Junta do Porto. Όταν ο Μιγκέλ της Πορτογαλίας πήρε το θρόνο το 1828, κατάργησε το σύνταγμα και βασίλεψε ως απόλυτος μονάρχης. Το Πόρτο επαναστάτησε πάλι και υπέστη 18μηνη πολιορκία από τον Πορτογαλικό στρατό. Μετά την παραίτηση του βασιλιά, ξαναθέσπισε το σύνταγμα. Στις 31 Ιανουαρίου, αναταραχή από δημοκρατικούς οδήγησε σε επανάσταση στο Πόρτο, με αποτέλεσμα την δημιουργία της Πορτογαλικής Δημοκρατίας το 1910.

Πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και το γνωστό οινοποιείο Sandeman, όπου ξεναγηθήκαμε στις εγκαταστάσεις και μυηθήκαμε στη φιλοσοφία της οινογνωσίας.

Η τέταρτη ημέρα του προγράμματος επισκεφτήκαμε τη διπλανή πόλη του Γκιμαράες με το ιστορικό κάστρο της.

H Γκιμαράες είναι πόλη της Πορτογαλίας. Η πόλη βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας και έχει πληθυσμό 52.181 κατοίκους. Το σύνολο της επαρχίας του Γκιμαράες έχει πληθυσμό 161.876 κατοίκους και εκτείνεται σε 241,3 m2. Η πόλη ιδρύθηκε από τον κόμη Βιμάρα Πέρες αμέσως μετά ίδρυσε το 1ο κομητεία της Πορτογαλίας το 868 μ.Χ. Το Γκιμαράες ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Πορτογαλίας και είναι γνωστή ως "το λίκνο του Πορτογαλικού Έθνους". Στο κάστρο της πόλης ο Δούκας Αλφόνσο Ενρίκες διακήρυξε την πορτογαλική ανεξαρτησία από το Βασίλειο της Λεόν, μετά τη Μάχη του Σάο Μαμέντε, απαιτώντας ο ίδιος να είναι ο πρώτος βασιλιάς της Πορτογαλίας.

Το ιστορικό κέντρο της Γκιμαράες ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 2001 από την UNESCO. Στην Γκιμαράες υπάρχουν πολλά μεσαιωνικά σπίτια και μνημεία: Το Παλάτι του Δούκα του Μπραγκάνζα, το υπέροχο μοναστήρι και η εκκλησία της Nossa Senhora da Oliveira του 14ου αιώνα, τo Padrão do Salado (ναός γοτθικού ρυθμού) και η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου είναι μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Γκιμαράες.

Στην επιστροφή μας για τη Braga κάναμε μια στάση για να επισκεφτούμε ένα εκπληκτικό προορισμό το Bom Jesus do Monte.

Το Bom Jesus do Monte είναι ένα πορτογαλικό ιερό στην Tenões , έξω από την πόλη της Braga , στη βόρεια Πορτογαλία. Το όνομά του σημαίνει Καλός Ιησούς του βουνού. Το ιερό είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα της προσκύνημα site με μια μνημειώδη, μπαρόκ σκάλα που ανεβαίνει 116 μέτρα (381 πόδια). Είναι ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο της Μπράγκα. Πολλές κορυφές λόφων στην Πορτογαλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης έχουν θέσεις θρησκευτική ευλάβεια από την αρχαιότητ

α , και είναι πιθανό ότι ο λόφος Bom Ιησούς ήταν ένας από αυτούς. Ωστόσο, η πρώτη ένδειξη ενός παρεκκλησίου πάνω από τις ημερομηνίες λόφο από το 1373. Το εκκλησάκι - αφιερωμένο στον Τίμιο Σταυρό - ξαναχτίστηκε τον 15ο και 16ο αιώνα. Στο 1629 μια εκκλησία προσκύνημα χτίστηκε αφιερωμένο στο Bom Jesus (Good Ιησού), με έξι παρεκκλήσια αφιερωμένη στο Πάθος του Χριστού .... 

Οι ημέρες παραμονής μας στη Braga συνέπεσαν και με πληθώρα εκδηλώσεων που έλαβαν χώρα τις ημέρες εκείνες στα πλαίσια του εορτασμού της Braga Romana.

Σαν Braga Romana είναι γνωστό το σύνολο εκδηλώσεων που λαμβάνει χώρα στην πόλη κάθε χρόνο προς το τέλος του Μάη. Είναι μια γιορτή Πόλης που συμμετέχουν άπαντες με ενθουσιασμό (τοπική αυτοδιοίκηση, σχολεία, υπηρεσίες ιδιώτες....). Πλήθος επισκεπτών κατακλύζει την πόλη που έχει την ευκαιρία να απολαύσει πολλά πολιτιστικά δρώμενα που ετοιμάζονται με μεράκι από μεγάλο αριθμό εθελοντών. Ακόμα υπάρχει η δυνατότητα στους επισκέπτες να γνωρίσουν την τοπική γαστρονομία και μάλιστα σε ένα περιβάλλον που μας παραπέμπει πολλούς αιώνες πίσω και συγκεκριμένα στη ρωμαϊκή εποχή!

Η πέμπτη ημέρα μας βρήκε με τις βαλίτσες έτοιμες και γεμάτες πολύτιμες εμπειρίες που αποκτήσαμε από το ταξίδι μας αυτό. Η επιστροφή μας ακολούθησε την αντίστροφη διαδρομή, Braga – Porto - Ζυρίχη – Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Κατερίνη.

Μπορεί τα ταξίδια αυτού του είδους στα πλαίσια των προγραμμάτων Erasmus+ να θεωρούνται κουραστικά, οι εμπειρίες όμως και οι γνώσεις που προσφέρουν είναι ανεκτίμητες. Φέρνουν πιο κοντά τους εκπαιδευτικούς διαφόρων χωρών και προσφέρουν άπειρες ευκαιρίες συνεργασίας, ανταλλαγής ιδεών αλλά κυρίως καθίσταται κοινός τόπος, ότι παντού οι άνθρωποι είναι ίδιοι με κοινές ανάγκες και ίδια όνειρα! Εμείς στο ταξίδι μας αυτό γνωρίσαμε μια χώρα σχεδόν άγνωστη σε εμάς με διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, κουλτούρα, εργασιακές σχέσεις κ.ά. Οι άνθρωποι της φιλήσυχοι, φιλόξενοι, εξυπηρετικοί, αισιόδοξοι και χωρίς να φέρνουν τραύματα από ιστορικές περιπέτειες πολέμων ή και του πρόσφατου μνημονίου που όπως όλα δείχνουν το ξεπέρασαν. Η καθημερινότητα τους είναι πολύ ανθρώπινη. Αρκεί να σας αναφέρουμε ότι τα μαγαζιά τους ταβέρνες, καφετέριες και άλλα τουριστικά καταστήματα κατά τις 11 το βράδυ σταματούν να σερβίρουν και ελάχιστα ξενυχτούν δείχνοντας έτσι το σεβασμό τους προς τους εργαζόμενους αλλά κυρίως προς τους ίδιους τους εαυτούς τους....

Φελεκίδης Γιώργος

Διευθυντής 12ου Δ. Σ.