Κάποια στιγμή το ένα κοριτσάκι πλησιάζει το άλλο και προσπαθεί να μιλήσει μαζί του, να παίξουν και γενικά το προσεγγίζει προκειμένου να το γνωρίσει. Το δεύτερο κοριτσάκι ανταποκρίνεται και πλησιάζει και αυτό το πρώτο για να παίξουν... Κάπου εδώ όμως η μητέρα του πρώτου παιδιού παρεμβαίνει και ακολούθησε ο εξής διάλογος

-(μητέρα α') Άσε ήσυχο το κοριτσάκι...
-(παιδί) Παίζουμε...
-(μητέρα α') Είπα άστο ήσυχο και έλα εδώ...
-(παιδί) Δεν κάνουμε ζημιές, μόνο καθόμαστε...
-(μητέρα α') Τραβώντας το παιδί της από το χέρι) δε βλέπεις ότι δεν είναι καλά; Έχει πρόβλημα, άστο ήσυχο γιατί θα σε βάλω τιμωρία...
-(μητέρα β') Εσείς έχετε πρόβλημα, κυρία μου, τα παιδιά είναι μια χαρά...
-(μητέρα α') Μα δεν είπα κάτι για το παιδί σας, το δικό μου μαλώνω!
-(μητέρα β') Μα δεν έκανε κάτι κακό το παιδί σας για να το μαλώσετε, τον εαυτό σας να μαλώσετε που, εν έτει 2015, νομίζετε ότι το σύνδρομο Down είναι πρόβλημα. Μήπως νομίζετε ότι είναι και κολλητικό;

Η μητέρα α' δεν απάντησε και συνέχισε να κρατά σφιχτά την κόρη της από το χέρι, ο κόσμος που κατάλαβε τι είχε γίνει αντέδρασε θετικά με ένα δειλό χειροκρότημα και ένα ομόφωνο μπράβο στη μητέρα β'. Τα παιδιά δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτα, διότι τα παιδιά δεν είναι καχύποπτα, δεν χρειάζονται κώδικες και κοινά χαρακτηριστικά για να επικοινωνήσουν. Στον κόσμο τους όλα είναι απλά και το «είσαι παιδί, είμαι παιδί, παίζουμε» είναι ο μόνος νόμος τους. Από την άλλη, το σύνδρομο Down θεωρείται γενετική «βλάβη», πώς όμως μπορεί να θεωρείται ασθένεια όταν είναι δεδομένο ότι τα άτομα με σύνδρομο Down δεν υποφέρουν από αυτό!

Στην Ελλάδα η αναλογία γεννήσεων παιδιών με σύνδρομο Down είναι 1 στις 770 γεννήσεις, αρκετά για να αποτελούν μια απολύτως υγιή κοινωνική ομάδα με την ίδια δίψα για ζωή και επιβίωση και τα ίδια ακριβώς δικαιώματα! Όπως και να 'χει, το κοριτσάκι με σύνδρομο Down φεύγοντας χαιρέτισε το άλλο και εκείνο ανταποκρίθηκε με χαμόγελο και το χαιρέτησε επίσης. Τόσο απλά...

Πηγή: Θωμάς Νικολαΐδης/infokids.gr