"Ήταν Σεπτέμβριος του 2013 όταν περάσαμε για πρώτη φορά την πόρτα του σχολείου...

Τα πάντα άγνωστα..Το κτίριο, οι άνθρωποι, τα παιδιά, οι δάσκαλοι... Αγωνία αλλά και χαρά για το πρώτο πέταγμα του μικρού παιδιού που κρατάει σφιχτά το χέρι σου και μοιάζει κ αυτό χαμένο...

Δεν περίμενα ποτέ ότι μετά από λίγα χρόνια και μετά την φοίτηση τριών παιδιών, αυτοί οι "άγνωστοι" θα γίνονταν οικογένεια πια! Και εκεί που μου φαινόταν μακρύς ο δρόμος, ήρθε η στιγμή που κλείνει το κεφάλαιο Δημοτικό!

Οι αναμνήσεις πολλές. Η συγκίνηση μεγάλη που τα"μικρά" με αρκετά εφόδια πλέον, μπαίνουν με σιγουριά και σταθερά βήματα στον κόσμο των μεγάλων... Κλείνει το κεφάλαιο δημοτικό και κλείνει με ευγνωμοσύνη που γνώρισα πρώτα "ανθρώπους" και μετά εκπαιδευτικούς.

Ανθρώπους με αξίες, με ήθος, με αρχές. Με καθαρή καρδιά και λαμπερή ματιά. Εκπαιδευτικούς που αγαπούν τη δουλειά τους και την υπηρετούν σωστά. Ανθρώπους με παιδεία!

Γιατί η παιδεία είναι πέρα και πάνω από την μόρφωση! Κλείνει το κεφάλαιο δημοτικό και κλείνει περίεργα γιατί η πανδημία σταμάτησε για λίγο το χρόνο και την πορεία. Μας τραυμάτισε... Μικρούς μεγάλους. Και εκεί πήραν θέση οι δάσκαλοι...

Θεριά προστασίας έγιναν και αγκάλιασαν κάθε μαθητή για να μην αφήσουν ίχνος από την μαυρίλα των ημερών. Κλείνει το κεφάλαιο Δημοτικό λοιπόν! Ένα Δημοτικό με τους καλύτερους οδηγούς! Με συγκίνηση ευχαριστώ όλους τους δασκάλους που δίδαξαν τα παιδιά μου...

Κύριε Φακαλή είστε η ψυχή του 12ου! Ευχαριστώ για την υπομονή σας και το ταλέντο σας να με καθησυχάζετε πάντα!

Κύριε Αντώνη Κοκκινοπλίτη κερδίσατε την αγάπη και τον σεβασμό των μαθητών σας και αυτό είναι τεράστια επιτυχία!

Κύριε Κραγιόπουλε σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων! Ένας καλός καπετάνιος!

Καλή συνέχεια και καλή ζωή! Σ' αγαπάμε 12ο Δημοτικό σχολείο! Και να 'σαι σίγουρο πως ΠΟΤΕ δεν θα σε ξεχάσουμε!"

Ελένη Μιχαηλίδου