Ακόμη και αν ο χαρακτήρας των φιλικών σχέσεων στην παιδική ηλικία φαντάζει εκ πρώτης όψεως εφήμερος και ασταθής, στην πραγματικότητα, μπορεί μια τέτοια φιλία να εξελιχθεί και να αντέξει στον χρόνο.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Τα οφέλη της παιδικής φιλίας είναι πολλά. Πρώτιστα, δημιουργείται ένα προστατευτικό περιβάλλον το οποίο προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια στο παιδί. Σε αυτό το γόνιμο πλαίσιο το παιδί δύναται να επικοινωνήσει τα προσωπικά του ενδιαφέροντα και να αναπτύξει τις επικοινωνιακές του δεξιότητες.

Έχοντας ως αφετηρία τις παραμέτρους αυτές, το παιδί επιτυγχάνει, σταδιακά, την απόκτηση θετικότερης αυτοεκτίμησης. Αναγνωρίζει, επιπλέον, τη σημασία της αίσθησης του ανήκειν. Μαθαίνει, δηλαδή, να συνεργάζεται με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας του και να ακολουθεί κανόνες, απαραίτητους, για την ομαλή έκβαση των ομαδικών δραστηριοτήτων και παιχνιδιών.

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ-ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

Επίσης, ένα παιδί αυτοαποκαλύπτεται περισσότερο στους φίλους του εκφράζοντας σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα που το απασχολούν. Η επαφή του παιδιού με τα συναισθήματά του, το βοηθά στην αυτορρύθμιση, στη ρύθμιση, δηλαδή, των δικών του συναισθημάτων. Αρχίζει, παράλληλα, να κατανοεί τα συναισθήματα των φίλων του. Τα δύο προαναφερθέντα στοιχεία αναδεικνύουν την αξία της ενσυναίσθησης.

Τέλος, οι παιδικές φιλίες χαρακτηρίζονται από δεσμούς συντροφικότητας. Πιο συγκεκριμένα, ένα παιδί θα θελήσει να διασκεδάσει και να βοηθήσει άλλα παιδιά που θεωρεί φίλους του. Η έννοια της συντροφικότητας ενισχύει προκοινωνικές συμπεριφορές όπως είναι εκείνες της συμπόνιας, της προστασίας και του μοιράσματος.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ

Είναι ωφέλιμο να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αναπτύσσουν φιλίες και να τους εξηγούμε με απλά και κατανοητά λόγια την αξία της φιλίας. Μπορούμε να την παρομοιάσουμε ως μια πηγή δύναμης και χαράς. Να τονίσουμε πως οι φίλοι είναι σε θέση να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και να μοιράζονται κοινά χαμόγελα και όμορφα λόγια. Αλλά ακόμα και σε δύσκολες στιγμές, θα είναι εκείνοι που θα σταθούν δίπλα του και θα το στηρίξουν.

Βασική προϋπόθεση σε όλα αυτά είναι ο σεβασμός στη μοναδικότητα και τη διαφορετικότητα του άλλου. Διδάσκουμε στα παιδιά ότι καθένας από εμάς, διαφέρει ως προς τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στη δημιουργία μιας φιλικής σχέσης.

Ακόμη, μπορούμε μέσω συζητήσεων και παραδειγμάτων να επισημάνουμε ότι η ειλικρίνεια και η εντιμότητα αποτελούν βασικούς πυλώνες για τη δημιουργία υγιών φιλικών σχέσεων. Τέλος, προσπαθούμε να μη γινόμαστε παρεμβατικοί και να αφήνουμε τα παιδιά να επιλέγουν εκείνα τους φίλους τους. Δρούμε ως διαμεσολαβητές, προτείνοντας λύσεις, αλλά αφήνοντάς τα να λάβουν εκείνα τις τελικές αποφάσεις.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αsher, S. R., & Parker, J. G. (1989). The significance of peer relationship problems in childhood. In B. H. Schneider, G. Attili, J. Nadel, & R. P. Weissberg (Eds.), Social competence in developmental perspective (pp. 5-23). Dordrecht, Netherlands: Kluwer Academic

Furman, W., & Bierman, K. L. (1984). Children's conceptions of friendship: A multimethod study of developmental changes. Developmental Psychology, 20, 925-931

Gottman, J. M. (1983). How children become friends. Monographs of the Society for Research in Child Development, 78 (3, Serial No. 201)

Όλγα Μάμαλη, Φιλόλογος-Ψυχολόγος,

M.Sc. Κλινική Ψυχολογία